las stoi w ciszy
jeszcze drzewa uśpione
tylko na małych gałązkach
na krzakach i młodych brzózkach
wyciągają ciekawie główki
zielone młode listeczki

koło życia
zatacza swój krąg śmierci i odnowy
życia natury
las stoi wypełniony zapachem
ziemia miłością
drzewa buzującymi sokami
pełno białych kwiatków
dzięcioł wpisuje na klawiaturze kory
poezję wiosennych lśnień